در تشخیص عسل حواستان باشد عسلی که بوییدن آن شما را به عطسه بیندازد، خوردنش مستی و سکر بیاورد یا چشیدنش گلو را بسوزاند، عسل نامرغوبی است که باید از خوردنش پرهیز کرد.
عسلهای موجود در بازار را میتوان به ۳ نوع اصلی تقسیم کرد:
عسل طبیعی: عسلی که زنبور با مکیدن شهد گلها تولید میکند.
عسل غیرطبیعی: عسلی که زنبور با مکیدن شربت آب شکر یا شیره میوه تولید کرده باشد.
عسل تقلبی: عسلی که یک فرد متقلب از شیره قند، شیره ذرت یا با بعضی میوهها بدون دخالت دادن زنبورها درست کرده باشد.
نحوه تشخیص عسل مرغوب از نوع تقلبی :
معمولا بهترین نوع عسل سرخرنگ، شفاف، خوشبو و غلیظ می باشد و بستگی به نوع آن نباید گلو را بسوزاند و هنگامی که عسل را از ظرف واژگون میکنیم باید کش بیاید و شکرک هم نزند.
عسل آنقدر طرفدار دارد که بعضی آدمهای سودجو و متقلب برای بیشتر پول به جیب زدن به فکر تولید عسل تقلبی بیفتند. این افراد گاهی از شیره قند یا شیره ذرت و… عسل تقلبی درست میکنند و به نام عسل طبیعی میفروشند.
گاهی هم ممکن است زنبوردار یا فروشندهای بخواهد یک عسل غیرطبیعی (دادن آب شکر به زنبور) را به عنوان عسل طبیعی به خلقالله قالب کند. خب، حالا چطور میشود عسل طبیعی را از عسل غیرطبیعی یا تقلبی تشخیص داد؟
اساتید رشته زنبورداری و عسل برای این شناسایی از روشهای آزمایشگاهی استفاده میکنند اما مردم عادی هم با استفاده از روشهای ساده تجربی میتوانند نوع طبیعی را از غیرطبیعی یا تقلبی تشخیص دهند.
روش های تشخیص عسل
۱ – ریختن عسل در آب سرد: اگر مقداری عسل طبیعی را در یک لیوان آب سرد بریزید، میبینید که عسل کاملا حالت چسبندگی خود را حفظ میکند و خیلی سخت و دیر در آب سرد حل میشود اما عسل تقلبی سریع در آب حل میشود.
۲ – رس شدن عسل: رس شدن به معنای رسوب کردن و کدر شدن عسل است. عسل طبیعی به دلیل داشتن دیاستاز بعد از مدتی تهنشین میشود و شکرک میزند؛ یعنی ذرات قند عسل متبلور میشود و عسل مانند روغن نباتی سفت میشود.
خوردن این نوع عسل از نظر اطبا و کارشناسان نه تنها ضرر ندارد که خیلی هم مفید است اما بیشتر مردم اگر عسلشان به این حالت دربیاید، فکر میکنند خراب شده و دیگر از آن استفاده نمیکنند. اما عسلهای غیرطبیعی به دلیل نداشتن دیاستاز نه شکرک میزنند و نه تهنشین میشوند. در ضمن یادتان باشد که عسلهای پاستوریزه و حرارت دیده ـ که کمخاصیت شده ـ هم شکرک نمیزنند.