با جست و جوی کلمه عسل و احتمالا زنبور عسل در اشعار به خصوص شعرهای بسیار قدیمی میتوان از وجود قدمت زنبور عسل در کشور بیشتر مطلع شد.
به گزارش عسل نما، اگر کلمه عسل در ادبیات ایران پیدا میشود خودبهخود دلیل بر این است که زنبورداری هم در زمان نوشتن آن متون وجود داشته و هرچه این ادبیات قدیمیتر باشد نشاندهنده قدمت زنبور عسل در کشورمان خواهد بود.
ازجمله شاعرانی که از کلمه عسل در اشعار خود بهره بردهاند، «سعدی» است. او در یکی از غزلیات خود میگوید:
«آنک عسل اندوخته دارد مگس نحل/ شهد لب شیرین تو زنبور میان را/ زین دست که دیدار تو دل میبرد از دست/ ترسم نبرم عاقبت از دست تو جان را». یا مولانا در یکی از اشعار خود از کلمه «عسل» چنین استفاده کرده: «ماه خندانت گواهی میدهد/ کان شراب آسمانی خوردهای/ جان شیرینت نشانی میدهد/ کز الست اندر عسل پروردهای».