عسل در ادیان و فرهنگ کشورها مختلف و هر جا که سخن از تغذیه و سلامتی انسان آمده، وجود داشته، بهعنوان عامل سلامتی انسان و معجون جوانی یادشده است.
به گزارش عسل نما، عسل، این خوراکی شیرین و مقوی و خوشمزه و جادویی نه تنها مصرف غذایی دارد که از دنیای باستان تا به امروز کاربرد دارویی هم داشته و برای درمان انواع و اقسام بیماریها از مرهم و ضمادی برای زخم و سوختگی تا آنتیبیوتیکی طبیعی در علوم پزشکی از عسل استفاده میشود.
در افسانه های قدیمی هم، عسل عضو جداناشدنی در ساخت و امتحان انواع معجونهای جوانی و معجزهآسا بوده است که در این مطلب از نگاه ادیان و فرهنگ های مختلف بدان آن اشاره می کنیم.
عسل و زنبور عسل در اسلام
در اسلام عسل از جایگاه خاصی برخوردار است و این نام بارها در کتب الهی ازجمله قرآن ذکر شده است.
قرآن کریم در ۲آیه کلمه عسل را ذکر کرده است: نخست در سوره محمد(ص) که خداوند در ستودن بهشت به نیکوکاران وعده داده که در آنجا نهرهایی از عسل پاک و ناب روان است و سپس در سوره نحل که از خواص شفابخش عسل سخن گفته است.
دین یهودیت
در تورات نیز از عسل سخن به میان آمده است. کتاب مذهبی یهودیان از سرزمین موعود چنین یاد میکند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است.
دین مسیحیت
مسیح عسل را غذایی آسمانی و مقدس بهحساب آورده و آن را شفای مردم میداند، بهطوری که هماکنون هم کسانی که به دین مسیح اعتقاد دارند، عسل را قبل از آنکه یک غذای لذیذ و مقوی بدانند، آن را یک شفادهنده میدانند.
عسل در مصر باستان
عسل در زندگی روحانی، اجتماعی و اقتصادی مصریان باستان نقش مهمی بازی میکرده است.
عسل در یونان باستان
یونانیان باستان تصور میکردند که خدایان چون خوراک بهشتی میخوردند فناناپذیر و ابدی شدهاند. آنها ایمان داشتند که عسل یکی از اجزای مهم این خوراک بهشتی است.