بعد از نیش زدن زنبور عسل روده و دستگاه گوارش آن بیرون می آید و این عاملی برای مرگ زنبور عسل می شود.
زنبور نر که معمولا وظیفهاش بارور کردن ملکه است، به علت نداشتن نیش، توانایی جمعآوری شهد و گرده را ندارد و تنها ۲۴ روز زنده میماند.
زنبورهای کارگر که همگی ماده هستند، بیشترین جمعیت کندو را تشکیل میدهند و کار آنها جمعآوری شهد و گرده گلها و در نهایت تولید عسل است.
در این میان باید گفت تمام زنبورهایی که در یک کندو زندگی میکنند توانایی نیش زدن را ندارند و تنها زنبورهای کارگر هستند که نیش میزنند و پس از نیشزدن میمیرند.
مرگ این زنبورها بعد از نیشزدن به دلیل نوع نیش آنهاست. نیش زنبورهای کارگر خاردار است، به این معنی که پس از نیش زدن و ورود زهر به بدن موجوداتی که ساختار گوشتی دارند، نیش درمحل گزش گیر میکند و زنبور تمام تلاش خود را برای بیرون آوردن نیش خود میکند که این تلاش با پاره شدن شکم، در نهایت منجر به مرگ زنبور پس از چند دقیقه بعد از گزش میشود.
این درحالی است که ملکه و سایر زنبورهای کندو به علت داشتن نیش بسیار نرم و انعطافپذیر پس از نیش زدن نمیمیرند و این ویژگی، این قابلیت را به این زنبورها میدهد تا بصورت پیاپی از نیش خود استفاده کنند، بدون آن که نیش آنها در محل مورد گزش گیر کند.
در این باره بخوانید:
با نیش زنبور این بیمارها را درمان کنید
بعد از نیش زدن زنبور، چه کنیم؟